Rozdział 4

Rozdział 4

Oderwaliśmy się od siebie, i w ciszy wpatrywaliśmy się w siebie. W końcu on zabrał głos.

- Michelle... podobasz mi się, i wiesz... moglibyśmy spróbować być razem? 

W odpowiedzi jeszcze raz musnęłam jego usta.

- To znaczy tak? - zapytał z uśmiechem.

- Tak odpowiedziałam po czym się zaśmiałam

- chodźmy już do nich. - powiedział, po czym oboje skierowaliśmy się do salonu.

- gdzie wyście tak długo byli? - spytał od razu Snake.

- Nie interesuj się. - powiedziałam po czym chwyciłam butelkę wódki.

Jakieś dwie godziny później ledwo trzymałam się na nogach. Niedługo później urwał mi się film.

Obudziłam się w znanym już mi pokoju, głowa napierdalała mnie jak nigdy. Nie chciało mi się wstawać, dlatego leżałam na łóżku z zamkniętymi oczami. Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi, otworzyłam oczy i zobaczyłam Sebastiana, mimowolnie się uśmiechnęłam, co on odwzajemnił.

- Jak się spało? - spytał, po czym usiadł obok mnie na łóżku.

- Dobrze, dziękuje. - powiedziałam po czym podniosłam głowę i położyłam ją na jego udzie zamykając oczy.

- głowa cię boli po wczorajszym? - spytał głaszcząc mnie po włosach.

- Mhm... - mruknęłam tylko. - która godzina? 

- dochodzi 15...

- o kuźwa... dość długo spałam, - powiedziałam. - ejj, jak ja się tu znalazłam? - zapytałam, i podniosłam się do pozycji siedzącej.

- Zaniosłem cię, film ci się urwał. - powiedział wyszczerzony i pocałował mnie w policzek. - chodź na dół. 

Wstałam z łóżka, a Sebastian złapał mnie za rękę i splótł nasze palce, spojrzałam się na niego i mile się uśmiechnęłam i ruszyliśmy na dół wprost do kuchni. Znajdowała się tam już reszta domowników.
Maria popatrzyła się na nasze ręce lekko zdziwiona, ale też zadowolona.
- Powiedziałeś...? - pytanie skierowała do Sebastiana. On w odpowiedzi tylko się uśmiechnął.
Popatrzyłam na niego lekko zdezorientowana. Zaśmiał się po czym dał mi buziaka w usta.
Uśmiechnęłam się i podeszłam do blatu po butelkę wody. Wypiłam prawie całą jednym łykiem i odłożyłam z powrotem na blat. Usiadłam przy stole, i wpatrywałam się w jakiś punkt. Wstałam i skierowałam się do salonu.
- Gdzie idziesz? - spytał Rob.
- Przejść się, ogólnie do domu wrócić. Nie mogę wam tyle czasu zajmować. - powiedziałam wiążąc glany.
- Wcale nam nie przeszkadzasz, jesteśmy przyjaciółmi, a dla niektórych czymś więcej... - Powiedział Snake patrząc na Baza.
- No wiem... ale naprawdę nie chcę siedzieć wam na głowie - powiedziałam. - Jeśli chcielibyście żebym przyszła to dzwońcie, Maria zna mój numer. Podeszłam do Sebastiana i pocałowałam go na pożegnanie. - Pa kochanie. - powiedziałam wybiegając z domu.
 Koniecznie muszę się przejść, dobrze mi to zrobi.


* 3 godziny później *

Dochodzi 19, czas wracać do domu, nie ma co robić, ciekawe jaki opierdziel dostanę od mojej matki. Sądzę że będzie ciekawie skoro 2 noce nie było mnie w domu, a tam, przeżyje się. Nawet nie zauważyłam kiedy byłam pod drzwiami mojego domu. Pchnęłam lekko drzwi i od razu znalazłam się w salonie. Na kanapie moja matka obściskiwała się z jakimś gościem, gdy tylko mnie zauważyła wstała i skierowała się w moją stronę.
- Gdzieś ty kurwa była! 2 dni cię w domu nie ma!
- Nagle się mną interesujesz? Jak kurwa miło! nie widzę żebyś się zbytnio przejęła skoro pod moją nieobecność zabawiasz się z jakimiś facetami! - wydarłam się.
- Jak ty się do matki odzywasz! - odezwał się ten facet wstając z kanapy.
- Gówno cię to obchodzi!
- Nie odzywaj się tak do Johna! - odezwała się znów moja matka.
- Masz kuźwa pecha! sprowadzasz do domu jakichś żuli i się mną nie interesujesz! dziękuje! - wydarłam się, a moja matka tak po prostu zdzieliła mnie w twarz, nie pozostałam jej dłużna i zaczęłyśmy się szarpać. Podleciał ten jej amant, i to teraz z nim się szarpałam. Kopnęłam go w kostkę a gdy się chwilowo zdezorientował, zarąbałam mu z kolanka. Wtedy on walnął mnie pięścią prosto w prawe oko, i poprawił w brzuch, zatoczyłam się z bólu, i  dobiłam do ściany. Moja matka podleciała do tego całego Johna i razem poszli do kuchni. Wbiegłam szybko po schodach, i zamknęłam się w moim pokoju na klucz. Rzuciłam się na łóżko i zamknęłam oczy, prawe oko napierdalało mnie tak mocno że nie mogłam tego wytrzymać. Na pewno będę miała je podbite, skierowałam się do łazienki, wzięłam szybki prysznic, przebrałam się w piżamę, czyli stary t - shirt i damskie bokserki, i położyłam się spać.



Obudziłam się następnego dnia, prawe oko bolało mnie jeszcze bardziej niż wczoraj. Spojrzałam na zegarek. 17.07, heh, mocny mam sen. Wstałam z łóżka i skierowałam się do łazienki, spojrzałam w lustro i od razu odskoczyłam. Pod prawym okiem widniało wielkie fioletowe limo. Świetnie, ciekawe jak to zakryję, nienawidzę mocnego makijażu więc odpada. Zaczeszę grzywkę, a co! grzywka na pół twarzy deal with it! Normalnie nie noszę grzywki ale to jest sytuacja awaryjna. Moje długie blond włosy dobrze zakryły siniak pod okiem, ujdzie. Z mojego pokoju dobiegł mnie dźwięk telefonu, poszłam tam i odebrałam.
- Halo?
- Michie? - w słuchawce usłyszałam głos Roba.
- Tak?
- nie ma co robić, wbijesz do nas może? nie będziemy się tak nudzić. - powiedział Rob.
- Jasne, będę za jakieś 20 minut. - powiedziałam i odłożyłam słuchawkę.
Wychyliłam się lekko zza drzwi mojego pokoju. Dom był pusty, całe szczęście. Zbiegłam ze schodów, zasznurowałam moje wyniszczone glany i luźnym tempem skierowałam się w stronę domu skidów. Niedługo później stałam już pod drzwiami chłopaków, otworzyłam je i moim oczom ukazała się piątka znudzonych, i nie wiedzących co zrobić ze swoim życiem ludzi.
- Michelle! - Maria zauważyła mnie jako pierwsza. - grzywka? coś nowego.
- tak wiem, nie lubię jej ale dzisiaj mam jakiś taki kaprys. - uśmiechnęłam się, kłamałam, no bo co miałam powiedzieć! że facet mojej matki podbił mi oko i nie mam jak go zakryć?! śmieszne.
Usłyszałam kroki na schodach, po chwili zobaczyłam Baza.
- Michelle! - zawołał, i podbiegł do mnie. Pocałował mnie na przywitanie, po czym przytulił.
- Fajnie że jesteś - powiedział i chciał odgarnąć moją grzywkę za ucho. Na ten gest od razu odskoczyłam jak oparzona. Nie chcę mu o tym mówić, zacząłby się martwić.
- Co się stało?! przepraszam, zrobiłem coś nie tak? - spytał lekko przestraszony Bach.
- Nie, nie, nic, to moja wina przepraszam. - powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego, jednak nadal widziałam te niepewność w jego oczach.
- Dobra to co robimy? - zapytałam zmieniając temat, i siadając na kanapie.
-Ymmmm.... nie wiem pogadajmy? - rzucił temat Bolan.
- a o czym? - spytał Rob.
- o wszystkim. - znowu Bolan.
- A pamiętacie jak podpaliliśmy Bachowi włosy? - zaczął Scott.
- To było wredne! - stwierdził Bach siadając obok mnie. - Jak mogliścię mi to zrobić tępaki!
- Taa... a potem bieganie z wężem ogrodowym.
- Piszczałeś jak baba! - dorzuciła Maria.
- A idź się utop! - stwierdził Bach z miną naburmuszonego dziecka.
Zaczęłam się śmiać, Sebastian spojrzał na mnie z fochem.
- No eej, nie fochaj się - powiedziałam szturchając blondyna w ramię. - Nadal cię lubię skarbie. - powiedziałam i pocałowałam go w policzek.
- Jak tak to się nie fochnę. - powiedział, i znowu chciał mi odgarnąć grzywkę, ale zatrzymałam jego ręke.
-Sebastian nie... proszę. - wyszeptałam do Blondyna.
- Michie, o co chodzi? co się stało? - spytał wyraźnie zmartwiony Baz.
- Nieważne... - szepnęłam i odsunęłam się obejmując kolana ramionami. Sebastian nadal się we mnie wpatrywał, unikałam jego wzroku.
- Chodź na górę... - przysunął się i szepnął mi na ucho łapiąc mnie za rękę.
Spojrzałam na resztę, zajęta była wspominaniem tego jak snake ukradł Scottowi gacie i latał z nimi na głowie po całym L.A. Nim się spostrzegłam byłam już razem z Sebatianem w jego pokoju. Usiadłam na łóżku po Turecku, i zaczęłam wpatrywać w moje paznokcie. Pierwszy odezwał się Sebastian.
- Michelle... co się dzieje? dziwnie się zachowujesz. - zaczął siadając obok mnie.
- Nic...
- Michie... proszę cię, powiedz.
- Napewno chcesz wiedzieć? -zapytałam.
- Tak.
- Niech ci będzie. - powiedziałam odgarniając grzywkę z twarzy, i ukazując mu wielkie limo pod okiem. -To.
- Kurwa... Kto ci to zrobił?! Kuźwa zabiję gnoja gołymi rękami! - zaczął krzyczeć Sebastian.
- Sebastian uspokój się... prosze cię. - powiedziałam.
- przepraszam, kto ci to zrobił? jak do tego doszło? - wypytywał
- wiesz.. - zaczęłam - wróciłam wczoraj do domu, po tym jak nocowałam u was 2 razy z rzędu, moja matka siedzała z jakimś facetem, zaczęła mnie wyzywać, szarpałam się z nią, potem dołączył do tego ten jej facet, i to on mi to zrobił... - ostatnie zdanie wyszeptałam. Sebastian wpatrywał się we mnie przerażony, i uważnie słuchał mojego wywodu. Spojrzał na mnie zmartwiony, a ja się rozpłakałam. Wtuliłam się w niego mocno, a on zaczął głaskać mnie po włosach i plecach.
- Ciii... spokojnie maleńka... - szeptał mi do ucha.
Gdy już się trochę uspokoiłam oderwałam się od Bacha.
- już lepiej? - spytał głaszcząc mnie po policzku, przytaknęłam. - wiesz... nie musisz tam wracać jeśli nie chcesz. - powiedział i objął mnie ramieniem. - możesz zostać.
- Sebastian... jeśli nie wrócę znowu dostanę wpierdol. - powiedziałam i spuściłam głowę.
-Rozumiem...
- Kurwa! dlaczego akurat ja muszę przechodzić przez takie coś! - wydarłam się.
- Spokojnie...
-Przepraszam...- powiedziałam po czym rzuciłam się do tyłu. - Nawet nie wiesz jak bardzo chciałabym mieć normalne życie. - powiedziałam i poczułam jak kilka łez spadło na mój policzek.
- Heej... Nie płacz kochanie, rozumiem cię. - powiedział Sebastian, po czym starł moje łzy z policzka.
- Wiesz co... chyba  będę już iść powiedziałam podnosząc się do siadu.
- Napewno? - spytał niepewnie Baz.
- Tak. - powiedziałam i wstałam z łóżka.
- Odprowadze cię.
- Jak chcesz. - uśmiechnęłam się i przytuliłam do niego, poczym skierowałam się na dół. Już po chwili staliśmy przy drzwiach.
- Dobra ludzie, ja już pójdę. - powiedziałam ubierając glany.
Wyszłam z Bachem z domu, ruszyliśmy w kierunku mojego domu. Zaczęłam nucić jakąś znaną tylko mi melodię, nagle zrobiło mi się dość zimno. Gratulacje Michelle nie wzięłaś kurtki, jaka ja jestem głupia. Zaprzestałam rozmyśleń i wtuliłam się w Sebastiana.
- Zimno ci? - zapytał, i spojrzał na mnie z góry.
- Nooo...trochę, bo jestem mądra i nie wzięłam kurtki. - powiedziałam i strzeliłam FacePalma. Sebastian zdjął swoją skórzaną kurtkę, i zarzucił mi ją na ramiona.
- łiii! Jestem Rockmenem! - zaczęłam skakać i drzeć się jak nienormalna. Sebastian zaczął się śmiać. Objął mnie w pasie i pocałował w czoło.
- Jesteś nienormalna. - powiedział po czym dał mi krótkiego całusa  usta.
- oj wiem, ale chodźmy już bo ci się zimno zrobi. - powiedziałam do chłopaka. Przez resztę drogi szliśmy trzymając się za ręce i rozmawiając. Nie zauważyłam kiedy staliśmy pod drzwiami mojego domu.
- No... to tutaj, dziękuje ci że chciało ci się mnie odprowadzać. - powiedziałam Chłopak uśmiechnął się, objął mnie w pasie i wpił się w moje usta. Objęłam rękami jego twarz i oddawałam pocałunki, gdy skończyliśmy uśmiechnęłam się do niego.
- Jeszcze raz ci dziękuje, do zobaczenia. - powiedziałam i zniknęłam za drzwiami. Nie zważając na to co mówi do mnie moja matka, poszłam prosto do mojego pokoju, rzuciłam się na łóżko i jak najszybciej zasnęłam.